geniculatus
Latin
Etymology
From geniculum.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ɡe.ni.kuˈlaː.tus/, [ɡɛnɪkʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /d͡ʒe.ni.kuˈla.tus/, [d͡ʒenikuˈläːt̪us]
Adjective
geniculātus (feminine geniculāta, neuter geniculātum); first/second-declension adjective
- knotty (full of knots)
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | geniculātus | geniculāta | geniculātum | geniculātī | geniculātae | geniculāta | |
Genitive | geniculātī | geniculātae | geniculātī | geniculātōrum | geniculātārum | geniculātōrum | |
Dative | geniculātō | geniculātō | geniculātīs | ||||
Accusative | geniculātum | geniculātam | geniculātum | geniculātōs | geniculātās | geniculāta | |
Ablative | geniculātō | geniculātā | geniculātō | geniculātīs | |||
Vocative | geniculāte | geniculāta | geniculātum | geniculātī | geniculātae | geniculāta |
References
- “geniculatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “geniculatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- geniculatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.