geniculatus
Latin[edit]
Etymology[edit]
From geniculum.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
geniculātus (feminine geniculāta, neuter geniculātum); first/second declension
- knotty (full of knots)
Inflection[edit]
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | geniculātus | geniculāta | geniculātum | geniculātī | geniculātae | geniculāta | |
genitive | geniculātī | geniculātae | geniculātī | geniculātōrum | geniculātārum | geniculātōrum | |
dative | geniculātō | geniculātō | geniculātīs | ||||
accusative | geniculātum | geniculātam | geniculātum | geniculātōs | geniculātās | geniculāta | |
ablative | geniculātō | geniculātā | geniculātō | geniculātīs | |||
vocative | geniculāte | geniculāta | geniculātum | geniculātī | geniculātae | geniculāta |
References[edit]
- geniculatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- geniculatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- geniculatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette