glorianter
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ɡlo.riˈan.ter/, [ɡloriˈän̪t̪er]
Adverb
[edit]glōriānter (comparative glōriāntius, no superlative) (Late Latin, Ecclesiastical Latin)
- boastfully
- gloriously
- 1570, Breviarium Romanum ex Decreto Sacrosancti Concilii Tridentini restitutum, Paulus Manutius, feast of St Agatha, prime, page 687:
- Agatha lætissime, & glorianter ibat ad carcerem, Et quasi ad epulas inuitata agonem suum domino precibus commendabat.
- Joyfully and gloriously Agatha went to prison, and as though invited to a banquet commended her agony to the Lord with prayers.
References
[edit]- glorianter in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “glorianter”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC