glozn

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *gleznъ. First attested in 1437. Cognate with Old Czech hlezen and Old East Slavic глѣзнъ (glěznŭ).

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɡlʲɔzn/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɡlʲɔzn/

Noun

glozn m ?

1. (anatomy) ankle (joint between foot and leg)

   Synonyms: kostka, kót, łodyżka

   • 1877-1881 [1437], Władysław Wisłocki, editor, Katalog rękopisów Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego, number 228, page 89:

     Gloszn talus

     [Glozn talus]

   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 13:

     Do gloschn dawam talarem (nudaverunt eum tunica talari et polymita Gen 37, 23)

     [Do glozn dawam talarem (nudaverunt eum tunica talari et polymita Gen 37, 23)]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “glozn”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN