habitaculum
Latin[edit]
Etymology[edit]
From habitō (“I reside, inhabit”) + -culum.
Noun[edit]
habitāculum n (genitive habitāculī); second declension
Inflection[edit]
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | habitāculum | habitācula |
genitive | habitāculī | habitāculōrum |
dative | habitāculō | habitāculīs |
accusative | habitāculum | habitācula |
ablative | habitāculō | habitāculīs |
vocative | habitāculum | habitācula |
References[edit]
- habitaculum in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- habitaculum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- habitaculum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette