historyja

See also: historyją

Old Polish

Alternative forms

• istoryja

Etymology

Learned borrowing from Latin historia. First attested in the middle of the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /xiˈstɔrɨjaː/
• IPA^(key): (15^th CE) /xiˈstɔrɨjɒ/

Noun

historyja f

1. story (account of real or fictional events)
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 767:

     Svyaty Maczyey myeny, yze przed vkrzyzovanym Iesusovym, bo pyrvey nyz vypyssal vmączenye boze..., klądzye hystorya o Iudaschu

     [Święty Maciej mieni, iże przed ukrzyżowanim Jesusowym, bo pirwej niż wypisał umęczenie boże..., kładzie historyją o Judaszu]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[3], page 202:

     Czczyenye o rozmaytem polozenyv czczyenya svyątey evanyelyey podlug kxyąg Scolastiky ystoryey

     [Czcienie o rozmaitem położeniu czcienia świętej ewanjelijej podług ksiąg Skolastyki istoryjej]

Descendants

• Polish: historia, historyja, istoryja; historya; historja
  • → Kashubian: historiô
• Silesian: historyjŏ

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “historyja”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /xi.stɔˈrɨ.jɒ/

Noun

historyjå f

1. Middle Polish form of historia

Declension

Attested forms of historyjå

	singular	plural
nominative	historyjå	historyjé
genitive	historyjéj	historyj/historyi/historyjej
dative	historyjéj	historyjom
accusative	historyją	historyjé
instrumental	historyją	historyjami
locative	historyjéj	historyjach
vocative	—	—