hringa
Icelandic
Etymology
From hringur (“circle”).
Pronunciation
Verb
hringa (weak verb, third-person singular past indicative hringaði, supine hringað)
- (transitive) to lap (to get more than one lap ahead of [someone] in a race)
Conjugation
hringa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hringa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hringað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hringandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hringa | við hringum | present (nútíð) |
ég hringi | við hringum |
| þú hringar | þið hringið | þú hringir | þið hringið | ||
| hann, hún, það hringar | þeir, þær, þau hringa | hann, hún, það hringi | þeir, þær, þau hringi | ||
| past (þátíð) |
ég hringaði | við hringuðum | past (þátíð) |
ég hringaði | við hringuðum |
| þú hringaðir | þið hringuðuð | þú hringaðir | þið hringuðuð | ||
| hann, hún, það hringaði | þeir, þær, þau hringuðu | hann, hún, það hringaði | þeir, þær, þau hringuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
hringa (þú) | hringið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hringaðu | hringiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að hringast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hringast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hringandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hringast | við hringumst | present (nútíð) |
ég hringist | við hringumst |
| þú hringast | þið hringist | þú hringist | þið hringist | ||
| hann, hún, það hringast | þeir, þær, þau hringast | hann, hún, það hringist | þeir, þær, þau hringist | ||
| past (þátíð) |
ég hringaðist | við hringuðumst | past (þátíð) |
ég hringaðist | við hringuðumst |
| þú hringaðist | þið hringuðust | þú hringaðist | þið hringuðust | ||
| hann, hún, það hringaðist | þeir, þær, þau hringuðust | hann, hún, það hringaðist | þeir, þær, þau hringuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
hringast (þú) | hringist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hringastu | hringisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hringaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hringaður | hringuð | hringað | hringaðir | hringaðar | hringuð | |
| accusative (þolfall) |
hringaðan | hringaða | hringað | hringaða | hringaðar | hringuð | |
| dative (þágufall) |
hringuðum | hringaðri | hringuðu | hringuðum | hringuðum | hringuðum | |
| genitive (eignarfall) |
hringaðs | hringaðrar | hringaðs | hringaðra | hringaðra | hringaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hringaði | hringaða | hringaða | hringuðu | hringuðu | hringuðu | |
| accusative (þolfall) |
hringaða | hringuðu | hringaða | hringuðu | hringuðu | hringuðu | |
| dative (þágufall) |
hringaða | hringuðu | hringaða | hringuðu | hringuðu | hringuðu | |
| genitive (eignarfall) |
hringaða | hringuðu | hringaða | hringuðu | hringuðu | hringuðu | |