ianuarius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Ianuarius

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Iānus (Janus) +‎ -ārius, related to Etruscan 𐌀𐌍𐌉𐌀𐌗 (aniax).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

iānuārius (feminine iānuāria, neuter iānuārium); first/second-declension adjective

  1. of January

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative iānuārius iānuāria iānuārium iānuāriī iānuāriae iānuāria
Genitive iānuāriī iānuāriae iānuāriī iānuāriōrum iānuāriārum iānuāriōrum
Dative iānuāriō iānuāriō iānuāriīs
Accusative iānuārium iānuāriam iānuārium iānuāriōs iānuāriās iānuāria
Ablative iānuāriō iānuāriā iānuāriō iānuāriīs
Vocative iānuārie iānuāria iānuārium iānuāriī iānuāriae iānuāria

Noun[edit]

iānuārius m (genitive iānuāriī or iānuārī); second declension

  1. January, short for mēnsis iānuārius

Declension[edit]

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative iānuārius iānuāriī
Genitive iānuāriī
iānuārī1
iānuāriōrum
Dative iānuāriō iānuāriīs
Accusative iānuārium iānuāriōs
Ablative iānuāriō iānuāriīs
Vocative iānuārie iānuāriī

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

Descendants[edit]

Borrowings

See also[edit]

References[edit]

  • ianuarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • ianuarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • Rome, January 1st: Kalendis Ianuariis Romā (dabam)