iconicus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Ancient Greek εἰκονικός (eikonikós).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

īconicus (feminine īconica, neuter īconicum); first/second-declension adjective (Late Latin)

  1. of an image, iconic
  2. life-size

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īconicus īconica īconicum īconicī īconicae īconica
Genitive īconicī īconicae īconicī īconicōrum īconicārum īconicōrum
Dative īconicō īconicō īconicīs
Accusative īconicum īconicam īconicum īconicōs īconicās īconica
Ablative īconicō īconicā īconicō īconicīs
Vocative īconice īconica īconicum īconicī īconicae īconica

Descendants[edit]

  • English: iconic
  • French: iconique
  • German: ikonisch
  • Italian: iconico
  • Spanish: iconico

References[edit]

  • iconicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • iconicus in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung
  • iconicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press