imparatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /im.paˈraː.tus/, [ɪm.paˈɾaː.t̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /im.paˈra.tus/, [im.paˈraː.t̪us]
Adjective[edit]
imparātus (feminine imparāta, neuter imparātum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | imparātus | imparāta | imparātum | imparātī | imparātae | imparāta | |
Genitive | imparātī | imparātae | imparātī | imparātōrum | imparātārum | imparātōrum | |
Dative | imparātō | imparātō | imparātīs | ||||
Accusative | imparātum | imparātam | imparātum | imparātōs | imparātās | imparāta | |
Ablative | imparātō | imparātā | imparātō | imparātīs | |||
Vocative | imparāte | imparāta | imparātum | imparātī | imparātae | imparāta |
References[edit]
- imparatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- imparatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- imparatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette
- imparatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016