imperatyw

Polish

Etymology

Borrowed from Latin imperātīvus.

Pronunciation

• IPA^(key): /im.pɛˈra.tɨf/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -atɨf
• Syllabification: im‧pe‧ra‧tyw

Noun

imperatyw m inan

1. imperative (an essential action, a must)

Declension

Declension of imperatyw

	singular	plural
nominative	imperatyw	imperatywy
genitive	imperatywu	imperatywów
dative	imperatywowi	imperatywom
accusative	imperatyw	imperatywy
instrumental	imperatywem	imperatywami
locative	imperatywie	imperatywach
vocative	imperatywie	imperatywy

Further reading

• imperatyw in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• imperatyw in Polish dictionaries at PWN