imperitus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 19:10, 25 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From in- +‎ perītus.

Pronunciation

Adjective

imperītus (feminine imperīta, neuter imperītum, comparative imperītior, superlative imperītissimus, adverb imperītē); first/second-declension adjective

  1. inexperienced, unskilled
  2. unfamiliar, ignorant of, unacquainted with

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative imperītus imperīta imperītum imperītī imperītae imperīta
Genitive imperītī imperītae imperītī imperītōrum imperītārum imperītōrum
Dative imperītō imperītō imperītīs
Accusative imperītum imperītam imperītum imperītōs imperītās imperīta
Ablative imperītō imperītā imperītō imperītīs
Vocative imperīte imperīta imperītum imperītī imperītae imperīta

Descendants

  • Italian: imperito

References

  • imperitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imperitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • imperitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to have had no experience of the world: (rerum) imperitum esse