imponens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of impōnō.

Participle[edit]

impōnēns (genitive impōnentis); third-declension one-termination participle

  1. imposing (putting upon)
  2. establishing

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative impōnēns impōnentēs impōnentia
Genitive impōnentis impōnentium
Dative impōnentī impōnentibus
Accusative impōnentem impōnēns impōnentēs
impōnentīs
impōnentia
Ablative impōnente
impōnentī1
impōnentibus
Vocative impōnēns impōnentēs impōnentia

1When used purely as an adjective.