inconsuetus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 20:08, 21 July 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From in- +‎ cōnsuētus.

Pronunciation

Adjective

incōnsuētus (feminine incōnsuēta, neuter incōnsuētum); first/second-declension adjective

  1. unusual
  2. unused, unaccustomed

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incōnsuētus incōnsuēta incōnsuētum incōnsuētī incōnsuētae incōnsuēta
Genitive incōnsuētī incōnsuētae incōnsuētī incōnsuētōrum incōnsuētārum incōnsuētōrum
Dative incōnsuētō incōnsuētō incōnsuētīs
Accusative incōnsuētum incōnsuētam incōnsuētum incōnsuētōs incōnsuētās incōnsuēta
Ablative incōnsuētō incōnsuētā incōnsuētō incōnsuētīs
Vocative incōnsuēte incōnsuēta incōnsuētum incōnsuētī incōnsuētae incōnsuēta

References