inductivus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From indūcō (“lead, bring in”) + -īvus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.dukˈtiː.u̯us/, [ɪn̪d̪ʊkˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.dukˈti.vus/, [in̪d̪ukˈt̪iːvus]
Adjective
[edit]inductīvus (feminine inductīva, neuter inductīvum); first/second-declension adjective
- relating to an assumption
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inductīvus | inductīva | inductīvum | inductīvī | inductīvae | inductīva | |
Genitive | inductīvī | inductīvae | inductīvī | inductīvōrum | inductīvārum | inductīvōrum | |
Dative | inductīvō | inductīvō | inductīvīs | ||||
Accusative | inductīvum | inductīvam | inductīvum | inductīvōs | inductīvās | inductīva | |
Ablative | inductīvō | inductīvā | inductīvō | inductīvīs | |||
Vocative | inductīve | inductīva | inductīvum | inductīvī | inductīvae | inductīva |
References
[edit]- “inductivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inductivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- inductivus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)