infacundus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From in- (“not”) + fācundus (“eloquent”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /in.faːˈkun.dus/, [ĩːfäːˈkʊn̪d̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.faˈkun.dus/, [iɱfäˈkun̪d̪us]
Adjective[edit]
īnfācundus (feminine īnfācunda, neuter īnfācundum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnfācundus | īnfācunda | īnfācundum | īnfācundī | īnfācundae | īnfācunda | |
Genitive | īnfācundī | īnfācundae | īnfācundī | īnfācundōrum | īnfācundārum | īnfācundōrum | |
Dative | īnfācundō | īnfācundō | īnfācundīs | ||||
Accusative | īnfācundum | īnfācundam | īnfācundum | īnfācundōs | īnfācundās | īnfācunda | |
Ablative | īnfācundō | īnfācundā | īnfācundō | īnfācundīs | |||
Vocative | īnfācunde | īnfācunda | īnfācundum | īnfācundī | īnfācundae | īnfācunda |
Descendants[edit]
- Italian: infacondo
References[edit]
- “infacundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- infacundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.