insitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of īnserō (sow, plant).

Participle[edit]

īnsitus (feminine īnsita, neuter īnsitum); first/second-declension participle

  1. sown, planted
  2. inserted
  3. implanted, grafted

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnsitus īnsita īnsitum īnsitī īnsitae īnsita
Genitive īnsitī īnsitae īnsitī īnsitōrum īnsitārum īnsitōrum
Dative īnsitō īnsitō īnsitīs
Accusative īnsitum īnsitam īnsitum īnsitōs īnsitās īnsita
Ablative īnsitō īnsitā īnsitō īnsitīs
Vocative īnsite īnsita īnsitum īnsitī īnsitae īnsita

References[edit]

  • insitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • innate ideas: notiones animo (menti) insitae, innatae
    • something is contrary to my moral sense, goes against my principles: aliquid abhorret a meis moribus (opp. insitum [atque innatum] est animo or in animo alicuius)
    • to have innate ideas of the Godhead; to believe in the Deity by intuition: insitas (innatas) dei cognitiones habere (N. D. 1. 17. 44)