intonacyjny
Jump to navigation
Jump to search
Polish
[edit]Etymology
[edit]From intonacja + -ny.[1] First attested in 1810.[2]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]intonacyjny (not comparable, derived adverb intonacyjnie)
- (linguistics, relational) intonational (of or relating to the rise and fall of the voice in speaking)
- (music, relational) intonational (of or relating to the singing or playing in good tune or otherwise)
Declension
[edit]Declension of intonacyjny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | intonacyjny | intonacyjna | intonacyjne | intonacyjni | intonacyjne | |
| genitive | intonacyjnego | intonacyjnej | intonacyjnego | intonacyjnych | ||
| dative | intonacyjnemu | intonacyjnej | intonacyjnemu | intonacyjnym | ||
| accusative | intonacyjnego | intonacyjny | intonacyjną | intonacyjne | intonacyjnych | intonacyjne |
| instrumental | intonacyjnym | intonacyjną | intonacyjnym | intonacyjnymi | ||
| locative | intonacyjnym | intonacyjnej | intonacyjnym | intonacyjnych | ||
References
[edit]- ^ Halina Zgółkowa, editor (1994-2005), “intonacyjny”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1-50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
- ^ Karol Antoni Simon (1810) Krótka nauka poznania Reguł Harmonii, czyli Generał Bassu : w najłatwiejszy sposób (in Polish), page 11
Further reading
[edit]- intonacyjny in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “intonacyjny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “intonacyjny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 105
- intonacyjny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego