intromittens
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of intrōmittō
Participle
[edit]intrōmittēns (genitive intrōmittentis); third-declension one-termination participle
- introducing, admitting, allowing to come in
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | intrōmittēns | intrōmittentēs | intrōmittentia | ||
Genitive | intrōmittentis | intrōmittentium | |||
Dative | intrōmittentī | intrōmittentibus | |||
Accusative | intrōmittentem | intrōmittēns | intrōmittentēs intrōmittentīs |
intrōmittentia | |
Ablative | intrōmittente intrōmittentī1 |
intrōmittentibus | |||
Vocative | intrōmittēns | intrōmittentēs | intrōmittentia |
1When used purely as an adjective.