intromitto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

intrō- +‎ mittō

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

intrōmittō (present infinitive intrōmittere, perfect active intrōmīsī, supine intrōmissum); third conjugation

  1. to send or let in or into; to admit
  2. to introduce

Conjugation[edit]

   Conjugation of intrōmittō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present intrōmittō intrōmittis intrōmittit intrōmittimus intrōmittitis intrōmittunt
imperfect intrōmittēbam intrōmittēbās intrōmittēbat intrōmittēbāmus intrōmittēbātis intrōmittēbant
future intrōmittam intrōmittēs intrōmittet intrōmittēmus intrōmittētis intrōmittent
perfect intrōmīsī intrōmīsistī intrōmīsit intrōmīsimus intrōmīsistis intrōmīsērunt,
intrōmīsēre
pluperfect intrōmīseram intrōmīserās intrōmīserat intrōmīserāmus intrōmīserātis intrōmīserant
future perfect intrōmīserō intrōmīseris intrōmīserit intrōmīserimus intrōmīseritis intrōmīserint
passive present intrōmittor intrōmitteris,
intrōmittere
intrōmittitur intrōmittimur intrōmittiminī intrōmittuntur
imperfect intrōmittēbar intrōmittēbāris,
intrōmittēbāre
intrōmittēbātur intrōmittēbāmur intrōmittēbāminī intrōmittēbantur
future intrōmittar intrōmittēris,
intrōmittēre
intrōmittētur intrōmittēmur intrōmittēminī intrōmittentur
perfect intrōmissus + present active indicative of sum
pluperfect intrōmissus + imperfect active indicative of sum
future perfect intrōmissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present intrōmittam intrōmittās intrōmittat intrōmittāmus intrōmittātis intrōmittant
imperfect intrōmitterem intrōmitterēs intrōmitteret intrōmitterēmus intrōmitterētis intrōmitterent
perfect intrōmīserim intrōmīserīs intrōmīserit intrōmīserīmus intrōmīserītis intrōmīserint
pluperfect intrōmīsissem intrōmīsissēs intrōmīsisset intrōmīsissēmus intrōmīsissētis intrōmīsissent
passive present intrōmittar intrōmittāris,
intrōmittāre
intrōmittātur intrōmittāmur intrōmittāminī intrōmittantur
imperfect intrōmitterer intrōmitterēris,
intrōmitterēre
intrōmitterētur intrōmitterēmur intrōmitterēminī intrōmitterentur
perfect intrōmissus + present active subjunctive of sum
pluperfect intrōmissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present intrōmitte intrōmittite
future intrōmittitō intrōmittitō intrōmittitōte intrōmittuntō
passive present intrōmittere intrōmittiminī
future intrōmittitor intrōmittitor intrōmittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives intrōmittere intrōmīsisse intrōmissūrum esse intrōmittī intrōmissum esse intrōmissum īrī
participles intrōmittēns intrōmissūrus intrōmissus intrōmittendus,
intrōmittundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
intrōmittendī intrōmittendō intrōmittendum intrōmittendō intrōmissum intrōmissū

Descendants[edit]

References[edit]

  • intromitto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intromitto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • intromitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.