invidus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From invideō.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

invidus (feminine invida, neuter invidum); first/second-declension adjective

  1. envious
    • 8 CE, Ovid, Metamorphoses 4.73:
      "invide" dicebant "paries, quid amantibus obstas?
      O envious wall why do you stand in the way of lovers?
  2. hostile, inimical

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative invidus invida invidum invidī invidae invida
Genitive invidī invidae invidī invidōrum invidārum invidōrum
Dative invidō invidō invidīs
Accusative invidum invidam invidum invidōs invidās invida
Ablative invidō invidā invidō invidīs
Vocative invide invida invidum invidī invidae invida

Descendants[edit]

  • Portuguese: ínvido

References[edit]

  • invidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • invidus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • invidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.