iracundus

Latin

Etymology

īra +‎ -cundus

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /iː.raːˈkun.dus/, [iːräːˈkʊn̪d̪ʊs̠]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /i.raˈkun.dus/, [iräˈkun̪d̪us]

Adjective

īrācundus (feminine īrācunda, neuter īrācundum, adverb īrācundē); first/second-declension adjective

1. angry, irritable, irascible, passionate

Declension

First/second-declension adjective.

Number	Singular				Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	īrācundus	īrācunda	īrācundum		īrācundī	īrācundae	īrācunda
Genitive	īrācundī	īrācundae	īrācundī		īrācundōrum	īrācundārum	īrācundōrum
Dative	īrācundō		īrācundō		īrācundīs
Accusative	īrācundum	īrācundam	īrācundum		īrācundōs	īrācundās	īrācunda
Ablative	īrācundō	īrācundā	īrācundō		īrācundīs
Vocative	īrācunde	īrācunda	īrācundum		īrācundī	īrācundae	īrācunda

Derived terms

• īrācundia
• iracunditer
• īrācundē

Related terms

• īrascor

Descendants

• Italian: iracondo
• Spanish: iracundo
• Portuguese: iracundo

References

• “iracundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• iracundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.