kägeta

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Veps[edit]

Etymology[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb[edit]

kägeta

  1. to intend to, to mean to [+infinitive]

Inflection[edit]

Inflection of kägeta (inflection type 9/kogota)
1st infinitive kägeta
present indic. kägedab
past indic. kägezi
present
indicative
past
indicative
imperative
1st singular kägedan kägezin
2nd singular kägedad kägezid kägeda
3rd singular kägedab kägezi kägekaha
1st plural kägedam kägezim kägekam
2nd plural kägedat kägezit kägekat
3rd plural kägetas
kägedaba
kägeziba kägekaha
sing. conneg.1 kägeda kägedand kägeda
plur. conneg. kägekoi kägenugoi kägekoi
present
conditional
past
conditional
potential
1st singular kägedaižin kägenuižin kägedanen
2nd singular kägedaižid kägenuižid kägedaned
3rd singular kägedaiži kägenuiži kägedaneb
1st plural kägedaižim kägenuižim kägedanem
2nd plural kägedaižit kägenuižit kägedanet
3rd plural kägedaižiba kägenuižiba kägedaneba
connegative kägedaiži kägenuiži kägedane
non-finite forms
1st infinitive kägeta
2nd infinitive 3rd infinitive
inessive kägetes inessive kägedamas
instructive kägeten illative kägedamaha
participles elative kägedamaspäi
present active kägedai adessive kägedamal
past active kägenu abessive kägedamat
past passive kägetud
1 In imperative: used only in the second-person singular. The plural form is used with other persons.

References[edit]