kæta
Icelandic
Etymology
From Old Norse kæta, from kátr (“merry”) (whence also Icelandic kátur).
Pronunciation
Verb
kæta (weak verb, third-person singular past indicative kætti, supine kætt)
- (transitive, with accusative) to gladden, to cheer
Conjugation
kæta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að kæta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
kætt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kætandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég kæti | við kætum | present (nútíð) |
ég kæti | við kætum |
| þú kætir | þið kætið | þú kætir | þið kætið | ||
| hann, hún, það kætir | þeir, þær, þau kæta | hann, hún, það kæti | þeir, þær, þau kæti | ||
| past (þátíð) |
ég kætti | við kættum | past (þátíð) |
ég kætti | við kættum |
| þú kættir | þið kættuð | þú kættir | þið kættuð | ||
| hann, hún, það kætti | þeir, þær, þau kættu | hann, hún, það kætti | þeir, þær, þau kættu | ||
| imperative (boðháttur) |
kæt (þú) | kætið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kættu | kætiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að kætast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
kæst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kætandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég kætist | við kætumst | present (nútíð) |
ég kætist | við kætumst |
| þú kætist | þið kætist | þú kætist | þið kætist | ||
| hann, hún, það kætist | þeir, þær, þau kætast | hann, hún, það kætist | þeir, þær, þau kætist | ||
| past (þátíð) |
ég kættist | við kættumst | past (þátíð) |
ég kættist | við kættumst |
| þú kættist | þið kættust | þú kættist | þið kættust | ||
| hann, hún, það kættist | þeir, þær, þau kættust | hann, hún, það kættist | þeir, þær, þau kættust | ||
| imperative (boðháttur) |
kæst (þú) | kætist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kæstu | kætisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
kættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
kættur | kætt | kætt | kættir | kættar | kætt | |
| accusative (þolfall) |
kættan | kætta | kætt | kætta | kættar | kætt | |
| dative (þágufall) |
kættum | kættri | kættu | kættum | kættum | kættum | |
| genitive (eignarfall) |
kætts | kættrar | kætts | kættra | kættra | kættra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
kætti | kætta | kætta | kættu | kættu | kættu | |
| accusative (þolfall) |
kætta | kættu | kætta | kættu | kættu | kættu | |
| dative (þágufall) |
kætta | kættu | kætta | kættu | kættu | kættu | |
| genitive (eignarfall) |
kætta | kættu | kætta | kættu | kættu | kættu | |