Jump to content

kün

From Wiktionary, the free dictionary

Crimean Tatar

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Turkic *kün (sun, day).

Noun

[edit]

kün (accusative [please provide], plural [please provide])

  1. day, daylight

Declension

[edit]
Declension of kün
nominative kün
genitive künniñ
dative künge
accusative künni
locative künde
ablative künden

Karaim

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Turkic *kün.

Noun

[edit]

kün

  1. sun

References

[edit]
  • N. A. Baskakov, S.M. Šapšala, editor (1973), “kün”, in Karaimsko-Russko-Polʹskij Slovarʹ [Karaim-Russian-Polish Dictionary], Moscow: Moskva, →ISBN

Khalaj

[edit]
Perso-Arabic کۆن

Etymology

[edit]

From Proto-Turkic *kün

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [kyˑn], [kʏn], [kiˑn], [kɪn], [kʰɪn]
  • (Mansûrâbâdî) IPA(key): [kin]
  • (Talxâbî, Xaltâbâdî) IPA(key): [kyn]
  • (Xarrâbî) IPA(key): [kʏn], [kɪ̹n], [kɪn]

Noun

[edit]

kün (definite accusative künü, plural künlər)

  1. sun
  2. day

Declension

[edit]
Declension of kün
singular plural
nominative kün künlər
genitive künü̂ñ künlərü̂ñ
dative künkə künlərkə
definite accusative künü künlərü
locative künçə künlərçə
ablative kündə künlərdə
instrumental künlə künlərlə
equative künvâra künlərvâra

Derived terms

[edit]

References

[edit]