kıl

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Turkish

[edit]
kıl

Etymology 1

[edit]

From Ottoman Turkish قیل (qıl), ultimately from Proto-Turkic *kïl (hair). Cognate with Old Turkic [script needed] (kil), Yakut кыл (kıl).

Adjective

[edit]

kıl

  1. (colloquial) peevish
Derived terms
[edit]

Noun

[edit]

kıl (definite accusative kılı, plural kıllar)

  1. body hair (the collection or mass of filaments growing from the skin of humans and animals)
Declension
[edit]
Inflection
Nominative kıl
Definite accusative kılı
Singular Plural
Nominative kıl kıllar
Definite accusative kılı kılları
Dative kıla kıllara
Locative kılda kıllarda
Ablative kıldan kıllardan
Genitive kılın kılların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular kılım kıllarım
2nd singular kılın kılların
3rd singular kılı kılları
1st plural kılımız kıllarımız
2nd plural kılınız kıllarınız
3rd plural kılları kılları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular kılımı kıllarımı
2nd singular kılını kıllarını
3rd singular kılını kıllarını
1st plural kılımızı kıllarımızı
2nd plural kılınızı kıllarınızı
3rd plural kıllarını kıllarını
Dative
Singular Plural
1st singular kılıma kıllarıma
2nd singular kılına kıllarına
3rd singular kılına kıllarına
1st plural kılımıza kıllarımıza
2nd plural kılınıza kıllarınıza
3rd plural kıllarına kıllarına
Locative
Singular Plural
1st singular kılımda kıllarımda
2nd singular kılında kıllarında
3rd singular kılında kıllarında
1st plural kılımızda kıllarımızda
2nd plural kılınızda kıllarınızda
3rd plural kıllarında kıllarında
Ablative
Singular Plural
1st singular kılımdan kıllarımdan
2nd singular kılından kıllarından
3rd singular kılından kıllarından
1st plural kılımızdan kıllarımızdan
2nd plural kılınızdan kıllarınızdan
3rd plural kıllarından kıllarından
Genitive
Singular Plural
1st singular kılımın kıllarımın
2nd singular kılının kıllarının
3rd singular kılının kıllarının
1st plural kılımızın kıllarımızın
2nd plural kılınızın kıllarınızın
3rd plural kıllarının kıllarının
[edit]

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

kıl

  1. second-person singular imperative of kılmak
    Öyleyse Rabb'in için namaz kıl ve kurban kes.[1]
    So offer the prayers for your Lord, and perform the sacrifice.[2]

References

[edit]