kanclerz

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin cancellārius.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkan.t͡slɛʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ant͡slɛʂ
• Syllabification: kan‧clerz

Noun

kanclerz m pers

1. chancellor

Declension

Declension of kanclerz

	singular	plural
nominative	kanclerz	kanclerze
genitive	kanclerza	kanclerzy
dative	kanclerzowi	kanclerzom
accusative	kanclerza	kanclerzy
instrumental	kanclerzem	kanclerzami
locative	kanclerzu	kanclerzach
vocative	kanclerzu	kanclerze

Further reading

• kanclerz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kanclerz in Polish dictionaries at PWN