kapklini

Esperanto

Etymology

From kapo (“head”) +‎ klini (“to incline”).

Pronunciation

• IPA^(key): [kapˈklini]
• Rhymes: -ini
• Hyphenation: kap‧kli‧ni

Verb

kapklini (present kapklinas, past kapklinis, future kapklinos, conditional kapklinus, volitive kapklinu)

1. (intransitive) to nod one's head
   • 1923, H. J. Bulthuis, chapter 1, in Idoj de Orfeo‎^[1], section II, page 179:

     Kiam ŝin renkontas sur la vojo konato, ŝi aŭtomate kapklinas unu fojon, sed tre rapide por kiel eble plej baldaŭ repreni la antaŭan teniĝon.

     When an acquaintance meets her on the road, she automatically nods her head once, but very quickly so that she can return to her previous posture as soon as possible.

   • 1934, Stellan Engholm, Infanoj en Torento‎^[2]:

     — Vi estas Alda? ŝi diris demande. — Jes. Kaj vi Brita? Brita jese kapklinis, aliris kaj salute premis la manon de Alda.

     — You are Alda? she said questioningly. — Yes. And you Brita? Brita nodded yes, approached, and shook Alda's hand in greeting.

   • 1991, M. A. Bulgakov, chapter 1, in S. Pokrovski, transl., La majstro kaj Margarita‎^[3], section 1:

     Li ĝentile levis la bereton, devigante la amikojn duon-ekstari kaj responde kapklini.

     He politely lifted his beret, requiring the friends to half stand up and nod in response.

Conjugation

Conjugation of kapklini present past future singular plural singular plural singular plural tense kapklinas kapklinis kapklinos active participle kapklinanta kapklinantaj kapklininta kapklinintaj kapklinonta kapklinontaj acc. kapklinantan kapklinantajn kapklinintan kapklinintajn kapklinontan kapklinontajn nominal active participle kapklinanto kapklinantoj kapklininto kapklinintoj kapklinonto kapklinontoj acc. kapklinanton kapklinantojn kapklininton kapklinintojn kapklinonton kapklinontojn adverbial active participle kapklinante kapklininte kapklinonte infinitive kapklini imperative kapklinu conditional kapklinus

See also

• kapjesi (“to nod one's head yes”)
• kapskui (“to shake one's head”)