keimailevuus
Finnish
Etymology
keimailla (“to flirt”) > keimaileva + -uus (“flirtatious, coquettish”)
Noun
keimailevuus
Declension
Inflection of keimailevuus (Kotus type 40*F/kalleus, t-d gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | keimailevuus | keimailevuudet | ||
genitive | keimailevuuden | keimailevuuksien | ||
partitive | keimailevuutta | keimailevuuksia | ||
illative | keimailevuuteen | keimailevuuksiin | ||
singular | plural | |||
nominative | keimailevuus | keimailevuudet | ||
accusative | nom. | keimailevuus | keimailevuudet | |
gen. | keimailevuuden | |||
genitive | keimailevuuden | keimailevuuksien | ||
partitive | keimailevuutta | keimailevuuksia | ||
inessive | keimailevuudessa | keimailevuuksissa | ||
elative | keimailevuudesta | keimailevuuksista | ||
illative | keimailevuuteen | keimailevuuksiin | ||
adessive | keimailevuudella | keimailevuuksilla | ||
ablative | keimailevuudelta | keimailevuuksilta | ||
allative | keimailevuudelle | keimailevuuksille | ||
essive | keimailevuutena | keimailevuuksina | ||
translative | keimailevuudeksi | keimailevuuksiksi | ||
abessive | keimailevuudetta | keimailevuuksitta | ||
instructive | — | keimailevuuksin | ||
comitative | See the possessive forms below. |