kirnu
Finnish
Etymology
Borrowed from Old Swedish kirna, from Proto-Germanic *kernǭ (“churn”).
Pronunciation
Noun
kirnu
- a churn
Declension
Inflection of kirnu (Kotus type 1/valo, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | kirnu | kirnut | ||
genitive | kirnun | kirnujen | ||
partitive | kirnua | kirnuja | ||
illative | kirnuun | kirnuihin | ||
singular | plural | |||
nominative | kirnu | kirnut | ||
accusative | nom. | kirnu | kirnut | |
gen. | kirnun | |||
genitive | kirnun | kirnujen | ||
partitive | kirnua | kirnuja | ||
inessive | kirnussa | kirnuissa | ||
elative | kirnusta | kirnuista | ||
illative | kirnuun | kirnuihin | ||
adessive | kirnulla | kirnuilla | ||
ablative | kirnulta | kirnuilta | ||
allative | kirnulle | kirnuille | ||
essive | kirnuna | kirnuina | ||
translative | kirnuksi | kirnuiksi | ||
abessive | kirnutta | kirnuitta | ||
instructive | — | kirnuin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms
Derived terms