koleśnik

See also: Kolesnik

Polish

Etymology

From koło.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔˈlɛɕ.ɲik/

Noun

koleśnik m pers

1. (obsolete) wheelwright

Declension

Declension of koleśnik

	singular	plural
nominative	koleśnik	koleśnicy/koleśniki (deprecative)
genitive	koleśnika	koleśników
dative	koleśnikowi	koleśnikom
accusative	koleśnika	koleśników
instrumental	koleśnikiem	koleśnikami
locative	koleśniku	koleśnikach
vocative	koleśniku	koleśnicy

Synonyms

• (wheelwright): kołodziej, kolarz

Further reading

• Template:R:PWN