królle

Limburgish

Etymology

From Middle Dutch crullen, crollen.

Verb

królle

1. to curl

Conjugation

Montfortian conjugation of królle (first conjugation)

non-finite forms	infinitive	gerund	present participle	past participle	adjective	adverb
	(tö) królle	't królle n	króllendj	höbbe gekról	gekróldje, gekróldjer, gekróldjes	gekróldj, gekróldjelik
number & tense	verb-second order			verb-first order
	present	past	subjunctive	present	past	subjunctive
first person singular	król	króldje	królle	król	króldje-n	królle-n
second person singular	króls	króldjes	królle	króls	króldjes	króller
third person singular	króltj	króldje	królle	króltj'r	króldje	króller
first person plural	królle	króldje	królle	króltj	króldje	królle
second person plural	króltj	króldje	królle	króltj	króldje	królletj
third person plural	królle	króldje	królle	królle	króldje	króller
other forms	noun	imperative singular impolite	imperative singular polite	imperative dual	imperative plural	inclusive
	't gekról n	król!	króltj!	króltj, królletj!	króltj!	króllem