laceramentum
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From lacerō (“lacerate, tear”) + -mentum.
Pronunciation[edit]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /la.t͡ʃe.raˈmen.tum/, [lät͡ʃeräˈmɛn̪t̪um]
Noun[edit]
lacerāmentum n (genitive lacerāmentī); second declension
- (Medieval Latin) Synonym of lacerātiō.
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | lacerāmentum | lacerāmenta |
Genitive | lacerāmentī | lacerāmentōrum |
Dative | lacerāmentō | lacerāmentīs |
Accusative | lacerāmentum | lacerāmenta |
Ablative | lacerāmentō | lacerāmentīs |
Vocative | lacerāmentum | lacerāmenta |
References[edit]
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “laceramentum”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC