latawiec

Polish

latawiec

Etymology

From latać +‎ -awiec.

Pronunciation

• IPA^(key): /laˈta.vjɛt͡s/

• audio:

  (file)

Noun

latawiec m inan

1. A kite (flying toy on string).
2. (meteorology) A weather kite.
3. (obsolete) An aeroplane; a glider (sailplane).

Declension

Declension of latawiec

	singular	plural
nominative	latawiec	latawce
genitive	latawca	latawców
dative	latawcowi	latawcom
accusative	latawiec	latawce
instrumental	latawcem	latawcami
locative	latawcu	latawcach
vocative	latawcu	latawce

Noun

1. (Slavic, mythology) A flying demon, often with the spirit of a prematurely deceased person.
2. (obsolete) A fast running horse.

Declension

Declension of latawiec

	singular	plural
nominative	latawiec	latawce
genitive	latawca	latawców
dative	latawcowi	latawcom
accusative	latawca	latawce
instrumental	latawcem	latawcami
locative	latawcu	latawcach
vocative	latawcu	latawce

Noun

latawiec m pers (female equivalent latawica)

1. (colloquial) A male person who enjoys spending time outside the home.

Declension

Declension of latawiec

	singular	plural
nominative	latawiec	latawcy/latawce (deprecative)
genitive	latawca	latawców
dative	latawcowi	latawcom
accusative	latawca	latawców
instrumental	latawcem	latawcami
locative	latawcu	latawcach
vocative	latawcze	latawcy

Further reading

• latawiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN