leáigh

Irish

Alternative forms

• leagh (obsolete)

Etymology

From Old Irish legaid, from Proto-Celtic *legāti, from Proto-Indo-European *leg-. Cognate with Manx lheie, Scottish Gaelic leagh, and English leak.

Pronunciation

• IPA^(key): /lʲɑːɟ/
• IPA^(key): /l̠ʲɑː/
• IPA^(key): /l̠ʲæːj/

Verb

leáigh (present analytic leánn, future analytic leáfaidh, verbal noun leá, past participle leáite)

1. (transitive, intransitive) to melt

Conjugation

conjugation of leáigh (first conjugation – C)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	leáim	leánn tú; leáir†	leánn sé, sí	leáimid	leánn sibh	leánn siad; leáid†	a leánn; a leás	leáitear
	past	leáigh mé; leás	leáigh tú; leáis	leáigh sé, sí	leámar; leáigh muid	leáigh sibh; leábhair	leáigh siad; leádar	a leáigh / ar leáigh*	leádh
	past habitual	leáinn	leáiteá	leádh sé, sí	leáimis; leádh muid	leádh sibh	leáidís; leádh siad	a leádh / a leádh*	leáití
future		leáfaidh mé; leáfad	leáfaidh tú; leáfair†	leáfaidh sé, sí	leáfaimid; leáfaidh muid	leáfaidh sibh	leáfaidh siad; leáfaid†	a leáfaidh; a leáfas	leáfar
conditional		leáfainn	leáfá	leáfadh sé, sí	leáfaimis; leáfadh muid	leáfadh sibh	leáfaidís; leáfadh siad	a leáfadh / a leáfadh*	leáfaí
subjunctive	present	go leá mé; go leád†	go leá tú; go leáir†	go leá sé, sí	go leáimid; go leá muid	go leá sibh	go leá siad; go leáid†	—	go leáitear
	past	dá leáinn	dá leáiteá	dá leádh sé, sí	dá leáimis; dá leádh muid	dá leádh sibh	dá leáidís; dá leádh siad	—	dá leáití
imperative		leáim	leáigh	leádh sé, sí	leáimis	leáigí; leáidh†	leáidís	—	leáitear
verbal noun		leá
past participle		leáite

* indirect relative
† archaic or dialect form

Further reading

• Dinneen, Patrick S. (1904) “leaġaim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 424
• “leáigh”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
• Ó Dónaill, Niall (1977) “leáigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN