leyna
Icelandic
Etymology
From Old Norse leyna, from Proto-Germanic *laugnijaną, whence also German leugnen.
Pronunciation
Verb
leyna (weak verb, third-person singular past indicative leyndi, supine leynt)
- (transitive or ditransitive, governs the dative, or accusative and dative) to hide, conceal (something [dat.] from someone [acc.])
Conjugation
leyna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að leyna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
leynt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
leynandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég leyni | við leynum | present (nútíð) |
ég leyni | við leynum |
| þú leynir | þið leynið | þú leynir | þið leynið | ||
| hann, hún, það leynir | þeir, þær, þau leyna | hann, hún, það leyni | þeir, þær, þau leyni | ||
| past (þátíð) |
ég leyndi | við leyndum | past (þátíð) |
ég leyndi | við leyndum |
| þú leyndir | þið leynduð | þú leyndir | þið leynduð | ||
| hann, hún, það leyndi | þeir, þær, þau leyndu | hann, hún, það leyndi | þeir, þær, þau leyndu | ||
| imperative (boðháttur) |
leyn (þú) | leynið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| leyndu | leyniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að leynast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
leynst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
leynandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég leynist | við leynumst | present (nútíð) |
ég leynist | við leynumst |
| þú leynist | þið leynist | þú leynist | þið leynist | ||
| hann, hún, það leynist | þeir, þær, þau leynast | hann, hún, það leynist | þeir, þær, þau leynist | ||
| past (þátíð) |
ég leyndist | við leyndumst | past (þátíð) |
ég leyndist | við leyndumst |
| þú leyndist | þið leyndust | þú leyndist | þið leyndust | ||
| hann, hún, það leyndist | þeir, þær, þau leyndust | hann, hún, það leyndist | þeir, þær, þau leyndust | ||
| imperative (boðháttur) |
leynst (þú) | leynist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| leynstu | leynisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
leyndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
leyndur | leynd | leynt | leyndir | leyndar | leynd | |
| accusative (þolfall) |
leyndan | leynda | leynt | leynda | leyndar | leynd | |
| dative (þágufall) |
leyndum | leyndri | leyndu | leyndum | leyndum | leyndum | |
| genitive (eignarfall) |
leynds | leyndrar | leynds | leyndra | leyndra | leyndra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
leyndi | leynda | leynda | leyndu | leyndu | leyndu | |
| accusative (þolfall) |
leynda | leyndu | leynda | leyndu | leyndu | leyndu | |
| dative (þágufall) |
leynda | leyndu | leynda | leyndu | leyndu | leyndu | |
| genitive (eignarfall) |
leynda | leyndu | leynda | leyndu | leyndu | leyndu | |