litteratus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From littera + -tus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

litterātus (feminine litterāta, neuter litterātum, comparative litterātior, superlative litterātissimus, adverb litterātē); first/second-declension adjective

  1. learned, educated, scholarly, literate
  2. cultured, erudite

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative litterātus litterāta litterātum litterātī litterātae litterāta
Genitive litterātī litterātae litterātī litterātōrum litterātārum litterātōrum
Dative litterātō litterātō litterātīs
Accusative litterātum litterātam litterātum litterātōs litterātās litterāta
Ablative litterātō litterātā litterātō litterātīs
Vocative litterāte litterāta litterātum litterātī litterātae litterāta

References[edit]

  • litteratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • litteratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • litteratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • a man of learning; a scholar; a savant: vir or homo doctus, litteratus
    • (ambiguous) to the letter; literally: ad litteram, litterate
  • litteratus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016