młodzieniec

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *moldenьcь.

Pronunciation

• IPA^(key): /mwɔˈd͡ʑɛ.ɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛt͡s
• Syllabification: mło‧dzie‧niec

Noun

młodzieniec m pers

1. (literary) a young man
2. (obsolete) infant

Declension

Declension of młodzieniec

	singular	plural
nominative	młodzieniec	młodzieńcy/młodzieńce (deprecative)
genitive	młodzieńca	młodzieńców
dative	młodzieńcowi	młodzieńcom
accusative	młodzieńca	młodzieńców
instrumental	młodzieńcem	młodzieńcami
locative	młodzieńcu	młodzieńcach
vocative	młodzieńcze	młodzieńcy

Derived terms

adjectives

• młodzieńczy

Further reading

• młodzieniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• młodzieniec in Polish dictionaries at PWN