młodzieniec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Proto-Slavic *moldenьcь.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /mwɔˈd͡ʑɛ.ɲɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛt͡s
  • Syllabification: mło‧dzie‧niec

Noun[edit]

młodzieniec m pers

  1. (literary) a young man
  2. (obsolete) infant

Declension[edit]

Declension of młodzieniec
singular plural
nominative młodzieniec młodzieńcy/młodzieńce (deprecative)
genitive młodzieńca młodzieńców
dative młodzieńcowi młodzieńcom
accusative młodzieńca młodzieńców
instrumental młodzieńcem młodzieńcami
locative młodzieńcu młodzieńcach
vocative młodzieńcze młodzieńcy

Further reading[edit]

  • młodzieniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • młodzieniec in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=młodzieniec&oldid=68641302"