magnissimus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Adjective
[edit]magnissimus (feminine magnissima, neuter magnissimum); first/second declension
Usage notes
[edit]The expected and usual superlative of magnus is maximus, but this alternative was used by the Latin grammarian Virgilius Maro.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | magnissimus | magnissima | magnissimum | magnissimī | magnissimae | magnissima | |
Genitive | magnissimī | magnissimae | magnissimī | magnissimōrum | magnissimārum | magnissimōrum | |
Dative | magnissimō | magnissimō | magnissimīs | ||||
Accusative | magnissimum | magnissimam | magnissimum | magnissimōs | magnissimās | magnissima | |
Ablative | magnissimō | magnissimā | magnissimō | magnissimīs | |||
Vocative | magnissime | magnissima | magnissimum | magnissimī | magnissimae | magnissima |
References
[edit]- magnissimus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- H. A. Strong (1918), "Notes on the Vocabulary of the Grammarian, Virgilius Maro", The Modern Language Review, 13 (1) : 96-98.