mensarium
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From mēnsa (“table”) + -ārium (of purpose), via mēnsārius (“relating to tables”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /menˈsaː.ri.um/, [mẽːˈs̠äːriʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /menˈsa.ri.um/, [menˈsäːrium]
Noun[edit]
mēnsārium n (genitive mēnsāriī or mēnsārī); second declension
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mēnsārium | mēnsāria |
Genitive | mēnsāriī mēnsārī1 |
mēnsāriōrum |
Dative | mēnsāriō | mēnsāriīs |
Accusative | mēnsārium | mēnsāria |
Ablative | mēnsāriō | mēnsāriīs |
Vocative | mēnsārium | mēnsāria |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).