mięta

See also: miętą, mieta, mietâ, and mietā

Polish

mięta nadwodna

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈmjɛn.ta/

• (Lesser Poland):
  • (Lasovia) IPA^(key): /ˈmjɛn.ta/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛnta
• Syllabification: mię‧ta

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *męta.

Noun

mięta f

1. mint (any plant of the genus Mentha)

Declension

Declension of mięta

	singular	plural
nominative	mięta	mięty
genitive	mięty	mięt
dative	mięcie	miętom
accusative	miętę	mięty
instrumental	miętą	miętami
locative	mięcie	miętach
vocative	mięto	mięty

Derived terms

adjective

• miętowy

nouns

• kocimiętka
• miętówka

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

mięta

1. feminine nominative/vocative singular of mięty

Further reading

• mięta in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• mięta in Polish dictionaries at PWN
• Oskar Kolberg (1865) “mięta”, in Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya II. Sandomierskie (in Polish), page 263