mirzieć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *mьrzěti.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /mirʑɛ(ː)t͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /mirʑɛt͡ɕ/, /mirʑet͡ɕ/

Verb

[edit]

mirzieć impf

  1. (attested in Lesser Poland, Southern Borderlands) to disgust
  2. The meaning of this term is uncertain.
    • 1874-1891 [Middle of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności[1], [2], [3], volume XXII, page 245:
      Ale eze niczss na tem swyeczye nye moze przicz przes myrzaczky a przes pracze, a *szewszde dobrzi slym są przeczywny a mysyerny, przeto eze o tich to blogoslawyenstwach mislączim a robyączim przichodzi przecziwnoscz, myrsyączka a przesladowanye od slich
      [Ale eże nics na tem świecie nie może przyć przez mirziączki a przez prace a zawżde dobrzy złym są przeciwni a mirzieni, przeto eże o tych to błogosławieństwach myślącym a robiącym przychodzi przeciwność, mirziączka a prześladowanie od złych]

Derived terms

[edit]
adjectives

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “mirzieć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN