obłąkanie

Polish

Etymology

From obłąkać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.bwɔŋˈka.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: o‧błą‧ka‧nie

Noun

obłąkanie n

1. verbal noun of obłąkać
2. derangement, insanity

Declension

Declension of obłąkanie

	singular	plural
nominative	obłąkanie	obłąkania
genitive	obłąkania	obłąkań
dative	obłąkaniu	obłąkaniom
accusative	obłąkanie	obłąkania
instrumental	obłąkaniem	obłąkaniami
locative	obłąkaniu	obłąkaniach
vocative	obłąkanie	obłąkania

Further reading

• obłąkanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obłąkanie in Polish dictionaries at PWN