obtorquens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of obtorqueō.
Participle[edit]
obtorquēns (genitive obtorquentis); third-declension one-termination participle
- turning towards
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | obtorquēns | obtorquentēs | obtorquentia | ||
Genitive | obtorquentis | obtorquentium | |||
Dative | obtorquentī | obtorquentibus | |||
Accusative | obtorquentem | obtorquēns | obtorquentēs obtorquentīs |
obtorquentia | |
Ablative | obtorquente obtorquentī1 |
obtorquentibus | |||
Vocative | obtorquēns | obtorquentēs | obtorquentia |
1When used purely as an adjective.