odmówić posłuszeństwa

Polish

Etymology

Literally, “to refuse obedience”.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔdˈmu.vit͡ɕ pɔ.swuˈʂɛɲ.stfa/

• Audio:

  (file)

• Syllabification: od‧mó‧wić po‧słu‧szeń‧stwa

Verb

odmówić posłuszeństwa pf (imperfective odmawiać posłuszeństwa)

1. (intransitive, idiomatic) to act up, to rebel, to shut down (to stop working properly) [with dative ‘on whom’]

Conjugation

Conjugation of odmówić posłuszeństwa: see odmówić.

Further reading

• odmówić posłuszeństwa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odmówić posłuszeństwa in Polish dictionaries at PWN