ordigi

Esperanto

Etymology

From ordo (“order”, noun) +‎ -igi (“to cause to be”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ordˈiɡi]
• Rhymes: -iɡi
• Hyphenation: ord‧i‧gi

Verb

ordigi (present ordigas, past ordigis, future ordigos, conditional ordigus, volitive ordigu)

1. (transitive) to order (put in order)

Inflection

Conjugation of ordigi present past future singular plural singular plural singular plural tense ordigas ordigis ordigos active participle ordiganta ordigantaj ordiginta ordigintaj ordigonta ordigontaj acc. ordigantan ordigantajn ordigintan ordigintajn ordigontan ordigontajn passive participle ordigata ordigataj ordigita ordigitaj ordigota ordigotaj acc. ordigatan ordigatajn ordigitan ordigitajn ordigotan ordigotajn nominal active participle ordiganto ordigantoj ordiginto ordigintoj ordigonto ordigontoj acc. ordiganton ordigantojn ordiginton ordigintojn ordigonton ordigontojn nominal passive participle ordigato ordigatoj ordigito ordigitoj ordigoto ordigotoj acc. ordigaton ordigatojn ordigiton ordigitojn ordigoton ordigotojn adverbial active participle ordigante ordiginte ordigonte adverbial passive participle ordigate ordigite ordigote infinitive ordigi imperative ordigu conditional ordigus