paenititus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of paeniteō (“regret; displease, cause regret”).
Participle
[edit]paenititus (feminine paenitita, neuter paenititum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | paenititus | paenitita | paenititum | paenititī | paenititae | paenitita | |
Genitive | paenititī | paenititae | paenititī | paenititōrum | paenititārum | paenititōrum | |
Dative | paenititō | paenititō | paenititīs | ||||
Accusative | paenititum | paenititam | paenititum | paenititōs | paenititās | paenitita | |
Ablative | paenititō | paenititā | paenititō | paenititīs | |||
Vocative | paenitite | paenitita | paenititum | paenititī | paenititae | paenitita |