peccator
Interlingua
Noun
peccator (plural peccatores)
Related terms
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /pekˈkaː.tor/, [pɛkˈkäːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pekˈka.tor/, [pekˈkäːt̪or]
Noun
peccātor m (genitive peccātōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | peccātor | peccātōrēs |
Genitive | peccātōris | peccātōrum |
Dative | peccātōrī | peccātōribus |
Accusative | peccātōrem | peccātōrēs |
Ablative | peccātōre | peccātōribus |
Vocative | peccātor | peccātōrēs |
Descendants
Verb
(deprecated template usage) peccātor
- second-person singular future passive imperative of peccō
- third-person singular future passive imperative of peccō
References
- “peccator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- peccator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) a guilty conscience: conscientia mala or peccatorum, culpae, sceleris, delicti
- (ambiguous) a guilty conscience: conscientia mala or peccatorum, culpae, sceleris, delicti
Categories:
- Interlingua lemmas
- Interlingua nouns
- Latin terms suffixed with -tor
- Latin 3-syllable words
- Latin terms with IPA pronunciation
- Latin lemmas
- Latin nouns
- Latin third declension nouns
- Latin masculine nouns in the third declension
- Latin masculine nouns
- Latin non-lemma forms
- Latin verb forms
- Latin words in Meissner and Auden's phrasebook