penuarius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

penuārius (feminine penuāria, neuter penuārium); first/second-declension adjective

  1. (relational) provisions

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative penuārius penuāria penuārium penuāriī penuāriae penuāria
Genitive penuāriī penuāriae penuāriī penuāriōrum penuāriārum penuāriōrum
Dative penuāriō penuāriō penuāriīs
Accusative penuārium penuāriam penuārium penuāriōs penuāriās penuāria
Ablative penuāriō penuāriā penuāriō penuāriīs
Vocative penuārie penuāria penuārium penuāriī penuāriae penuāria
[edit]

References

[edit]
  • penuarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • penuarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • penuarius in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016