piperatus
Latin
Etymology
From piper (“pepper”) + -ātus (“perfect passive participial ending”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /pi.peˈraː.tus/, [pɪpɛˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pi.peˈra.tus/, [pipeˈräːt̪us]
Adjective
piperātus (feminine piperāta, neuter piperātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | piperātus | piperāta | piperātum | piperātī | piperātae | piperāta | |
Genitive | piperātī | piperātae | piperātī | piperātōrum | piperātārum | piperātōrum | |
Dative | piperātō | piperātō | piperātīs | ||||
Accusative | piperātum | piperātam | piperātum | piperātōs | piperātās | piperāta | |
Ablative | piperātō | piperātā | piperātō | piperātīs | |||
Vocative | piperāte | piperāta | piperātum | piperātī | piperātae | piperāta |
Derived terms
Related terms
References
- “piperatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- piperatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.